Getuige van een ongeluk, salsales en HEET!

Daar ben ik weer met een nieuw verslag! 

Vandaag was de eerste echte dag in Suriname. Na een gebroken nacht door flinke muziek bij ons raam stonden we om 6:45 naast ons bed. Om 8:00 zouden we vertrekken naar de eerste activiteit. 

We begonnen met een korte wandeltocht naar de plek waar de fietstocht zou beginnen. Onderweg zijn we door een Chinese markt gelopen waar de geiten vers aan het spit hingen. Een mooie maar gekke eerste ervaring, Chinezen in Suriname... ik dacht dat ik in Zuid-Amerika was. 

Daarna gingen we (al doorweekt van het zweet) door naar de fietstocht. Daar werd de tocht kort ingeleid waarna we vertrokken. In de eerste wijk kwamen we verschillende religieuze gebouwen tegen. Na 500 meter gefietst te hebben en dan afstappen dan heb je het zweet overal waar je bedenken kan. 

Fort zeelandia bekeken en de angstaanjagende hoge brug in Paramaribo van een afstandje gezien. Bij een tankstation wat cola en chips naar binnen gewerkt om ervoor te zorgen dat iedereen zonder flauwvallen van de warmte de brug over zou komen. Voordat we de brug op konden werden we tegengehouden. Er kwamen belangrijke legerwagens aan waardoor wij er nog niet op mochten. 

De 3e wagen kwam naar beneden met volle snelheid. In 10 seconden hoorden we een doffe klap. De laatste wagen knalde met volle vaart tegen een gebouw aan. Met open monden en kloppende harten keken we die richting in. Politiemotoren, automobilisten, toeschouwers renden er op af. Uiteindelijk bleken de remmen niet te werken... Wij moesten met de schrik in onze benen de brug nog op. Het was een pittige klim, waar je u tegen zegt. Eenmaal beneden weer even op temperatuur komen waarna we weer door konden fietsen. 

We kwamen terecht in een Hindoestaanse tempel waar we volgens de rituelen naar een gebed gingen luisteren. Dat betekent schouders bedekken, kleding tot over de knie en schoenen uit. Het was erg interessant om met deze religie kennis te maken. Daarna kregen we een typisch Hindoestaanse snack; bara bara (Google maar eens wat dat is....) Het was erg lekker! 

We gingen daarna op weg naar de Peperpot plantage. Een oude koffie plantage die nu vooral overwoekerd is met wilde natuur. Er waren apen, panters en slangen te vinden. Gelukkig hebben wij alleen de apen gezien.... 

Als beloning na weer een aantal kilometers kregen we roti! Het was werkelijk heerlijk om de Surinaamse versie van Roti te mogen proeven. 

En je raadt het niet; weer de fiets op! Dit keer hoefden we niet over de brug terug maar mochten we met de boot. En je raadt het niet, wie mocht er in het meest onstabiele bootje?? Yep, Manon Tobben! Echt iets voor mij.... blij dat we weer voet aan land konden zetten. 

Met 30 kilometer in de benen hadden we 20 minuten de tijd om ons op te frissen. Die 20 minuten werden uiteraard 10 minuten waarin eigenlijk alleen tijd was voor een deootje en een washandje door m’n gezicht. We mochten naar salsales!! Ontzettend leuke ervaring en echt iets voor mij, heerlijk! 

Nu aan het wachten op ons eten (duurt pas 2,5 uur....) maar no spang hier in Suriname! Straks lekker mijn bedje in en op naar de volgende dag! 

Liefs Manon